Disleksi, çocukluk çağında ortaya çıkan bir hastalıktır. Birey öğrenme kapasitesine sahip olur ancak kendine uygun öğrenme yollarını bulamadıkları için zorluk çekerler. Bu yüzden okumakta, yazmakta, hecelemekte, imla ve matematikte sorun yaşarlar. Disleksik birey bunları öğrenebilir ancak özel eğitim alması gerekmektedir. Yetenekli ve zeki bir zihne sahiplerdir, bazen hasta olmayan bir kişiden daha üretken düşünebilirler.
Disleksik bir kişi öğrenme konusunda zorluk yaşar ve geç öğrenir. Kelimeleri telaffuz etmede ve hecelemede zorlanır, verilen görevleri yerine getirmede, kavramları ve ilişkileri anlamada zorlanır, uzun kelimeleri okurken bocalar, yavaş ve güçlükle sesli okuma yapabilir, yazarken harflerin yerlerini değiştirebilir, çok fazla imla hatası yapabilir, çok hızlı dikkati dağılabilir, listeler, olaylar ve tarifleri hatırlarken güçlük çekebilir.
Disleksik bir hastanın durumu genetik olabilir. Çocuk kağıtları kaybediyor, zaman kavramını idrak edemiyor, ödevleri unutuyor, dağınık bir masa bırakıyor, yavaş çalışıyor ve çok fazla görev karşısında yoruluyorsa mutlaka doktora göstermekte fayda vardır. Bu sorunlara sahip her çocuk hasta olacak diye bir şey yok, ancak olma ihtimali de yüksektir. Bu tarz çocukların mutlaka topluma karışması ve diğer çocuklar ile kaynaşması gerekmektedir, kendilerini yalnız hissetmeleri hastalığın daha fazla ilerlemesine neden olabilir.
Disleksi hastalığının farkındalığı gün geçtikçe daha da artmaktadır. Aileler çocuklarının belirtilere sahip olduğunu düşünüp paniğe kapılabilir ve nereye başvurmaları gerektiğini bilemeyebilir. Böyle bir durumda ilk gidilmesi gereken yer pedagog değildir, . İlk olarak hastalığın psikolojik kökenlerine inilmelidir ve çocuk ile sohbet edilip, onu anlamaya çalışılmalıdır. Okullarda teşhisi koymanın en iyi yolu öğretmenin, çocuğu anlamasıdır. Bu sayede erkenden hastaneye sevk edilebilir. Eğer okulda psikolojik danışman varsa birkaç disleksi testi ile çocuğun zayıf yönleri ortaya çıkartılabilir.
Bu hastalık ömür boyu sürebileceği için hastalığa yol açan sorunlar göz önünde bulundurulmalı ve önlem alınmalıdır. İlaç ve cerrahi müdahale bir tedavi yöntemi değildir. Hastalığın ilkokul çağında anlaşılması çok önemlidir. Bireysel olarak özel eğitimler verilebilir, ancak arkadaşlarından da uzaklaştırmamak gerekir. Çocuğun terapiste de ihtiyacı olacaktır.
